INABILITY IS CALAMITY AND TOLRATION IS BRAVERY

عجز آفت است و صبر شجاعت ...
و العجز افه ، و الصبر شجاعه و الزهد ثروه ، و الورع جنه ، و نعمالقرين الرضاح

/4

ترجمه :

ناتوانى آفت است و بردبارىشجاعت ، پرهيز كارى و پارسايى توانگرىاست و خرسندى به رويدادها يار و همراهى است با ارزش

.شرح :

انسانى كه گرفتار ضعفهاىروحى و اخلاقى باشد، هميشه با يك خطراين است كه : در برابر مسائل مختلف و پيش آمدهاى گوناگون ، قدرت ايستادگى نخواهد داشت ، و دچار سستى و لغزش خواهد شد و ازراه راست ، انحراف پيدا خواهد كرد.

از اين رو است كه در تعاليم اسلامى ، هميشه تكيه بر اين است كه انسان، قبل از هرچيز، ضعفهاى روحى واخلاقى را از خود دور كند، و قدرت درونى لازم براى ايستادگىدر برابر مسائل مختلف را به دست آورد و در حفظ و تقويت آن بكوشد.

امام عليه السلام نيز، در اين كلام ، از اين گونه جنبه هاى مثبت ومنفى سخن مى گويد و انسانرا با عيب و ضعفها، و ارزش قدرتهاى روحى و اخلاقى آشنا مى سازد

.بر اساس فرمايش امام (ع )، ضعف و ناتوانى ، بزرگترين آفت و دشمنزندگى انسان است. زيرا انسان ضعف ، زود فريب ميخورد، زود به لغزش دچار مى شود، و زود از راه راست منحرف مى گردد. يك انسان ضعف ، ممكن است دربرابر چند كلمه فريبنده ، از راه بدرشود. ممكن است با هر تهديد پوچى دچار وحشت شود، يا اگر پولو مقامى به پيشنهاد كنند، در برابر آن تاب مقاومت از دست برهد، و حاظر به انجام هر كار نادرستى بشود

.افراد بسيارى بوده اند كه سالها از عمر خود را در راه عبادت و انجاموظايف شرعى و دينىگذرانده اند. ولى بخاطر همين ضعف ، ناگهان از راه بدر رفته و حاصلتمام عمر خود را چند لحظه بر باد داده اند و چيزى جز رسوايى و بد نامى بدست نياورده اند. اين است كه ضعف و ناتوانى ازبزرگترين آفتهاى زندگى و از خطر نازكتريندشمنان انسان است .

اما در برابر اين عجز و ناتوانى ، صفتهاى نيكوى روحى و اخلاقى قراردارد، كه تعدادى ازآنها را، امام (ع ) در همين كلام پر معنى ، بر شمرده است

.يكى از اين صفات ، صبر و بردبارى است ، كه عالى ترين جلوه هاى شجاعتانسان بشمار مىرود. شجاع ، آن كسى نيست كه در برابر هر مسئله يى به خشم مى آيد و عجولانه دست به اقدامات حساب نشده مى زند. چونبسيار ديده شده كه چنين افرادى ، صدهاگرفتارى براى خود، و هزاران مشكل براى ديگران ايجاد كرده اند. بلكه آن كسى براستى شجاعت دارد كه در برابر مسائل و مشكلاتبردبار باشد و با صبر و حوصله ، دربارهآن فكر كند و هميشه ، بجاى سريع ترين راه حل، در جست و جوى بهترين راه حلها باشد

.صفت ديگر، پارسايى و پرهيز كارى است ، كه براى انسان ، بهترين ثروتهاو بالاترين توانگريها به شمارمى آيد. انسان پارسا و پرهيز كار، در وجود خود، آنقدر ارزشهاىروحى و معنوى ذخيره مى كند، كه ديگر به مالو ثروت دنيا چشم نمى دوزد. و همين بى نيازى از مالدنيا، او را از بزرگترين ثروتمندان و توانگران ، ثروتمندتر مى سازد.

خرسندى به رويدادهاى نيز از صفات ارزنده انسان است . اصولا يك مسلمانمؤ من ، از آنچه بااراده و قدرت خداوند، در زندگى اش رخ دهد، هرگز اظهار نارضايى نمى كند. يعنى به هر پيشامدى كه خداوند برايش مقدر كرده باشدراضى و خرسند است و همين رضايت و خرسندى، باعث مى شود كه از پيش آمدهاى گوناگون ، دچار رنج و عذاب نشود. چنين كسى اگر ببيند كه ديگران به قدرت و مقام رسيدهاند و مال و ثروتبدست آورده اند. و او از آنها بى نصيب مانده است ، هرگز حسادت نمى ورزد و غم و غصه به دل راه نمى دهد. زيرا صفت خرسندى ورضايتى كه در او وجود دارد، مانند نعمتىبا ارزش ، هميشه همراه اوست و مانند دوستى مهربان و دلسوز، هميشه او را از دچار شدن به اينگونه رنج و عذابها، باز مى دارد.